How does Esperanto sound, to you?

One objection raised about the vowels of Esperanto by Kalocsay and Waringhien (the authors of the standard Esperanto Grammar Plena Analiza Gramatiko – Vikipedio) was that there was no alternation of vowel length, so it sounded rat-tat-tat — like Spanish and Greek do. They proposed introducing vowel length according to syllable structure, which was meant to be a post-facto systematisation of how Italians spoke Esperanto with an Italian accent. 🙂

There were lots of proposals in the standard Esperanto Grammar that didn’t go anywhere, and that was probably one of them: the norm remains rat-tat-tat, and I suspect Italians still speak it more melodiously. But yes, they proposed that good Esperanto should sound more like Italian than Spanish in its vowels.

And happy to see Jouko Lindstedt’s review of the grammar, where he savages them for doing so: Recenzo de Plena Analiza Gramatiko. (“Sekvas la parto “Fonetiko”, bedaŭrinde. Bedaŭrinde, ĉar ĝi estas preskaŭ ĝisfunde neĝusta, diletanta kaj misgvida, sub la nivelo de la cetera verko. Nu, almenaŭ Waringhien jam pli frue ekkonsciis pri iuj ĝiaj mankoj (vd. la menciitan intervjuon enLiteratura Foiro), kaj tial mi min detenas diboĉi per detaloj. La ĉefa kritikindaĵo estas, ke oni lasis la ĉapitron eniri en la novan eldonon praktike senŝanĝa; oni estus devinta forstreki almenaŭ la tutan doktrinon pri la du e kaj o en Esperanto.”)